Rafał słuchając opowieści dziadka Józefa rozpoczął poszukiwania swoich przodków

O pasji Rafała Jacka z Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Ustawicznego w Koninie, rozmawiały z nim jego rówieśniczki: Julia i Wiktoria. Uczennice wspólnymi siłami napisały niezwykle ciekawy artykuł, który w ramach współpracy z ZS CKU publikujemy na łamach portalu LM.pl.

Rafał to 18-letni uczeń Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Ustawicznego w Koninie. Jako małe dziecko słuchał opowiadań dziadka Józefa a w 2016, kiedy miał 10 lat postanowił sam się zabrać za poszukiwania przodków. W tamtym momencie szukał w starych dokumentach dziadka a następnie w internecie.

Rafał w 2021 zaczął szukać informacji nie tylko na stronach internetowych a także w archiwach do których pisał wiele próśb o udostępnienie wszelkich dokumentów. W koninie w Urzędzie Stanu Cywilnego poznał on Panią kierownik Kuznowicz-Górniak, która pokazała mu 100-letnie akty urodzenia prapradziadka Rafała.

W swoich poszukiwaniach Rafał znalazł kilka ciekawych historii swoich przodków. Pierwszą osoba jest Józef Zyguła, dziadek chłopaka.

„Zacznę od wcześniej wspomnianego Józefa Zyguły jest to mój dziadek. Historia jest dla mnie ciekawa, bo jest on motywacją dla mnie do dalszego kroczenia do przodu i realizowania swoich marzeń…” – mówi Rafał

Józef Zyguła urodził się w małej wiosce, w której nie miał dużych możliwości, ale mimo to ciężko pracował w kamieniołomach. Pierwsze pieniądze przeznaczył na żelazko dla swojej mamy. Józef skończył szkołę o kierunku „kamieniarz budowlany”. Aby zarobić większe pieniądze wyemigrował do Afryki, gdzie pracował np. przy budowie dróg. Po powrocie ożenił się z Mieczysławą a następnie urodziła mu się dwójka dzieci między innymi Pani Anna, czyli mama Rafała.

Dziadek Rafała przeprowadził się z rodziną do konina, gdzie założył swój zakład kamieniarski. Zakład do dziś funkcjonuje.

Pan Zyguła miał swój wkład przy wykonywaniu prac na terenie Bazyliki w Licheniu. W konińskiej szkole Cech Rzemiosł Różnych został oznaczony za zasługi dla rzemiosła. Natomiast w Parafii rzymskokatolicka św. Wojciecha wykonał tablice pamiątkową dla sybiraków za którą został oznaczony odznaką honorową.

Pan Józef Zyguła znalazł się w książce wydanej z okazji 75-lecia cechu rzemiosł różnych a w latach 70-tych we Wrocławiu uzyskał tytuł mistrza w zawodzie kamieniarstwa.

W rodzinie Rafała jest jeszcze jedna postać z tytułem mistrza. Jest nim dziadek Leszek Jacek z tytułem mistrza w zawodzie Ślusarz maszynowy.

 

Rafał podczas swoich poszukiwań znalazł również informacje na temat prapradziadka Józefa Buciaka.

Józef Buciak urodził się w Brzeźnie w 1889. Ukończył on tylko 4 klasy podstawowe. W wieku 20 lat został on powołany do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pan Buciak po wojnie wrócił do Konina i poślubił Zofie Majewską. Po 4 latach urodziła się im pierwsza córka a kilka lat później syn.

W 1939 został wysłany do komisji wojskowej. 19 września, po wkroczeniu Armii Czerwonej, dostał się do niewoli sowieckiej w Tarnopolu. Gdzie żyli w okropnych warunkach.

(Cytaty z notatek Pana Buciaka)

 

4. Opis obozu, więzienia:

Mieszkali w stajni i oborze, spali na gołych deskach. Bardzo było ciasno, powietrza nie było, nawet lampa gasła z braku powietrza. Nie brakło tylko wszy i pluskiew, tych mieli pod dostatkiem.’’

 

6. Życie w obozie, więzieniu:

Zmuszeni byli pracować 12 godzin dziennie. Praca była bardzo ciężka: bili kamienie na [nieczytelne], do tego byłem nie fachowiec, norma: 1,2 m. Wynagrodzenie od trzech do pięciu rubli dziennie, ale z tego cztery i pół rubla odliczali na wyżywienie. Przy obliczeniu miesięcznym [człowiek] pozostawał dłużny za wyżywienie. W ubraniu chodzili polskim. Cała kultura – gnanie nas do pracy pod karabinem

 

Z łagrów zostali wypuszczeni a następnie wysłani do Armii Polskiej powołanej na skutek paktu Sikorski-Majski. Józef Buciak przeszedł wtedy cały szlak bojowy przez Rosję, Chiny. W Jerozolimie z kompanami dokonali rewitalizacji 4 i 3 stacji drogi Krzyżowej. Stamtąd przez morze udali się do Włoch. Gdzie doszło do bitwy pod Monte Cassino. Pan Buciak przeżył bitwę o Monte Cassino i ruszył z wojskiem w głąb Włoch, gdzie brał udział w bitwie o Bolonię. Podczas ataku na Monte Cassino niemiecki żołnierz próbował ukraść „laskę opata” natomiast Polacy to udaremnili a następnie przekazali na ręce Papieża Piusa XII. Pan Buciak z racji, że brał w tym udział otrzymał błogosławieństwo apostolskie.

„Dalej trafił do Wielkiej Brytanii no a z Wielkiej Brytanii już prosto do Polski. Jednak nie był to koniec jego perypetii, gdyż był on szykanowany ze strony komunistycznej władzy. Nasza rodzina za wiele nie wiedziała na ten temat i dlatego ja to teraz wszystko odszukuje.” – mówi Rafał

Pan Buciak zmarł w 1978 roku miał on bardzo uroczysty pogrzeb, w którym brały udział różne delegacje np. Kopalni węgla brunatnego w Koninie.

Rafał postarał się również, aby grób prapradziadka został wpisany do Rejestru Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość RP.

Rafał Jacek dzięki swojemu zainteresowaniu i niesamowitej zawziętości zdobył ogromną wiedzę na temat swoich przodków, która okazała się bardzo obszerna i ciekawa. Aktualnie napisał już reportaż z Panem Robertem Olejnikiem na temat Pana Józefa Buciaka (artykuł można przeczytać TUTAJ). Skontaktował się również z daleką rodziną dzięki czemu znajduje też różne fotografie czy informacje. Dzięki temu mógł on pokazać swojej mamie np. jej dziadka, którego nie pamiętała. Teraz tworzy  swoje drzewo genealogiczne. Planuje dalej szukać informacji na temat przodków i opowiadać o nich swojej rodzinie. A w przyszłości chce napisać książkę.