Stanisław Kwilecki z Grodźca zginął od strzału w tył głowy

Drugą żoną hrabiego została Eliza Broel-Plater z Białaczowa. Jak podaje Elżbieta Wąchnicka-Chwaliszewska, autorka rozdziału „Właściciele Gosławic, Malińca i Grodźca” w zbiorze „Kwilcz i inne majątki Kwileckich na przestrzeni wieków” (opracowanie i wstęp Andrzej Kwilecki), „Broel-Platerowie należeli do rodzin pochodzenia westfalskiego, które osiedliły się niegdyś w Inflantach i weszły całkowicie w orbitę języka oraz kultury polskiej”.

Psoty nad stawami

„Stryjostwo wprowadzili w Grodźcu wiele zmian” – napisał we wspomnieniach bratanek Stanisława Stefan Kwilecki, opisując ostatnie przed wojną wakacje, spędzone właśnie w Grodźcu. „Stryj był świetnym gospodarzem na swoim majątku, a ciotka Eliza tchnęła zupełnie nowego ducha w dom. (...) Stryj rozwinął między innymi hodowlę ryb w stawach, zasilanych wodą z przepływającej obok rzeczki. Piszę o tym, bo te stawy, a w nich ryby i żaby odegrały dużą rolę w różnych moich psotach. Stryj pozwolił mi i mojemu bratu Kazikowi na tępienie żab, ponieważ wyjadały rybią ikrę. Polegało to na tym, że polowaliśmy na nie: Kazik z wiatrówką, a ja z moim flowerem kaliber 6 mm, który dostałem w poprzednim roku za zdanie egzaminu wstępnego do I klasy gimnazjum. (...) Pamiętam, że szybko znudziła mi się ta zabawa. Wymyśliłem nową.

Pewnego gorącego dnia zauważyłem, że w jednym ze stawów pływają wielkie karpie. To była zwierzyna godna takiego myśliwego jak ja. Niestety nie wiedziałem, że kulka wystrzelona pod bardzo ostrym kątem do powierzchni wody odbija się od niej. Jak pamiętam, nie postrzeliłem nikogo rykoszetem, ale musiałem postraszyć, bo sprawa doszła do stryja, który wezwał mnie na dywanik, zarekwirował flower, a gdy się wydało, że te rykoszety powstały na skutek moich łowów na karpie matki, jeszcze dostałem pasem.”

Wspierał finansowo budowę szkół

Stanisław Kwilecki był bardzo aktywny społecznie, za co odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi: przewodniczył powiatowemu Związkowi Ziemian i Związkowi Hodowców Koni, jeździł z odczytami, pracował w zarządzie parafialnym przy zbieraniu i rozdzielaniu darów dla najuboższych, a także wspierał finansowo budowę szkół w Grodźcu i Królikowie. Tuż przed wybuchem wojny planował podobno wprowadzić premie dla pracowników majątku oraz utworzyć dom kultury dla nich - z radiem, czasopismami, organizowaniem pogadanek.

Z kolei jego żona rozbudowała i zreformowała, prowadzoną wcześniej przez jej teściową, ochronkę, której pracownice wykonywały dodatkowo zabiegi pielęgniarskie. Eliza Kwilecka sprowadziła też instruktorki kroju i szycia dla kobiet i dziewcząt, a sama „wygłaszała pogadanki z rozmaitych działów pracy kobiecej”.

Stanisław Kwilecki sprawował również funkcję prezesa miejscowego Związku Oficerów Rezerwy i Koła Rezerwistów. Na wszystkich uroczystościach państwowych występował w mundurze 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich, w którego życiu aktywnie uczestniczył, regularnie biorąc udział w corocznym święcie macierzystej jednostki wojskowej. Miał też stałe zezwolenie na umieszczenie chorągiewki pułkowej na swoim samochodzie.

Warto być w życiu uczciwym człowiekiem

W ostatnich dniach sierpnia 1939 r. 43-letni Stanisław Kwilecki został zmobilizowany i przydzielony do komisji poboru koni dla wojska, która urzędowała w Kazimierzu Biskupim. Po wkroczeniu wojsk niemieckich wyruszył na wschód, ale po ustaniu działań wojennych i spotkaniu z ciężarną żoną, oboje zdecydowali się na powrót do Grodźca. Ich starsza córka Julitta miała wtedy trzy lata, a młodsza Anna zaledwie kilka miesięcy.