Pierwsze w Koninie podróżowały koleją buraki, potem ludzie a na koniec węgiel

Nadal jednak węgiel z odkrywki zwoziły pociągi, którymi następnie dostarczano surowiec do brykietowni i elektrowni (il. 2 pokazuje plan kolejowej sieci węglowej na odkrywce). Do tej pierwszej prowadziła szerokotorowa bocznica zbudowana obok starej wąskotorówki jeszcze podczas wojny przez Niemców. Po uruchomieniu elektrowni „Konin” w styczniu 1958 roku ukończono budowę wysokiego nasypu wzdłuż ulicy Przemysłowej, po którym puszczono trasę nawęglania (fot. 3). Miesiąc później przedłużono tory na północ, aż do budowanej w tym czasie kolejnej odkrywki Pątnów (il. 4).

Odkrywka Gosławice pozostawiła po sobie ciekawą pamiątkę, o której mało kto wie. Otóż nadkład był początkowo składowany po drugiej stronie ulicy Przemysłowej, więc dla wożących go pociągów zbudowano w 1952 roku tunel pod ulicą. Kiedy przestał być potrzebny, po prostu go zasypano i dzisiaj trudno jest z jezdni dojrzeć jakiekolwiek po nim ślady. Jedynie od strony dawnej odkrywki zachowała się górna krawędź wjazdu do niego, reszta ginie bowiem w gęstych zaroślach (fot. 5, 6).

Taśmociąg zamiast pociągu

Na początku lat sześćdziesiątych, kiedy przygotowywano się do budowy nowej odkrywki Kazimierz, kopalniana linia kolejowa została przedłużona w kierunku zachodnim. Biegnie dalej po lewej stronie drogi do Kazimierza Biskupiego, by tuż za skrzyżowaniem z drogą do Kleczewa, skręcić na północ (na il. 7 widać całą sieć kolei kopalnianych). Pod wiaduktem, którym wciąż jeszcze kursują pociągi z węglem, przejeżdża każdy kierowca w drodze z Pątnowa lub Kleczewa do Kazimierza Biskupiego. Jeszcze jedenaście lat temu linia ta kończyła się stacją Skiby z załadownią węgla z odkrywki Kazimierz. W połowie 2011 roku linia odkrywki Kazimierz została zdemontowana.

To właśnie na odkrywce Kazimierz po raz pierwszy w konińskiej kopalni węgiel wędrował spod koparki nie kolejowymi wagonami, ale przenośnikami taśmowymi. Od tej pory pociągi przestały wjeżdżać na teren odkrywki, jak to się działo wcześniej, a podjeżdżały jedynie do załadowni (fot. 8).

I do Lubstowa

Pół wieku temu zbudowano tor do odkrywki Jóźwin. Od kazimierskiego oddzielił się w kierunku północno-wschodnim kilkaset metrów za wiaduktem w Kazimierzu Biskupim. Linia ta przecina drogę do Kleczewa kolejnym wiaduktem na wysokości Kazimierza-Biurowca. Wraz z przesuwaniem się odkrywki Pątnów na wschód, w 1978 roku stało się konieczne wybudowanie nowego toru, na końcu którego w pobliżu Honoratki powstała załadownia węgla.

Z tego też miejsca rozpoczęto cztery lata później budowę dalszego odcinka torów, kiedy miała ruszyć eksploatacja kolejnej odkrywki – Lubstowa. Tym razem powstała aż 32-kilometrowa trasa, bowiem nowa odkrywka znajdowała się wyjątkowo daleko od dotychczas funkcjonujących. Inwestycja wymagała przełożenia odcinka lokalnej drogi Wąsosze – Łężyn, budowy w Honoratce wiaduktu nad torami na drodze do Ślesina, dwóch mostów w Łężynie i jednego w Wygodzie.