Usługi

Odszkodowania i zadośćuczynienia dla ofiar represji 1944 - 1989

Odszkodowania i zadośćuczynienia dla ofiar represji w latach 1944 -1989 r.

W Polsce od 1991 roku obowiązuje ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Zgodnie z ustawą wszystkie osoby, które walczyły z totalitarnym ustrojem w latach od 1944 r. do 1989 r. i były represjonowane, mają prawo do ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Takie samo prawo do ubiegania się o odpowiednią rekompensatę pieniężną mają także członkowie rodziny osoby represjonowanej (małżonek, rodzice, dzieci, rodzeństwo).
WAŻNE: odszkodowanie i zadośćuczynienie należą się w przypadku:

- osób represjonowanych, u których stwierdzono nieważność orzeczenia,

- osób internowanych w związku z wprowadzeniem 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego,

- osób, które w okresie od 1 listopada 1982 roku do 28 lutego 1983 roku pełniły czynną służbę wojskową, do której odbycia zostały powołane za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,

- osób mieszkających obecnie lub w chwili śmierci w Polsce, które były represjonowane przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe, działające na obecnym terytorium Polski w okresie
od 1 lipca 1944 roku do 31 grudnia 1956 roku, za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,

- dzieci matki pozbawionej wolności, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, które przebywały wraz z matką w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia lub których matka w okresie ciąży przebywała w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia,

- osób, wobec których wydano orzeczenie w związku z oporem przeciwko kolektywizacji wsi oraz obowiązkowym dostawom.

Na podstawie w/w ustawy istnieje możliwość ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie przed sądem, który orzeczenie w okresie represji wydał.