KCK/ Duża SCENA- Dzieci Maharadży Bapu

O hinduskim maharadży, mającym związki z Polakami, napisano wiele artykułów, książek, powstały na jego temat reportaże i dokumenty filmowe. Zaowocowały one dobrem, którego doświadczyły polskie dzieci ewakuowane ze Związku Sowieckiego z Armią Andersa. Maharadża przyjął je w wiosce Balachadi, w księstwie Nawangaru, udzielając im schronienia. I o tym właśnie będzie widowisko muzyczno-taneczne, które zostanie pokazane na deskach Dużej Sceny Konińskiego Centrum Kultury.

Maharadża z Indii jest dziś nazywany polskim maharadżą, z wdzięczności za gest serca, jaki uczynił przyjmując najpierw 650 naszych dzieci podczas II wojny światowej. Naprawdę nazywał się Jam Saheb Digvijay Sinhj i był przysposobionym synem brata swego ojca. Pochodził z arystokratycznej rodziny, był wykształconym w Indiach i Anglii dyplomatą i żołnierzem, który za udział w I wojnie światowej został odznaczony British War Medal. Po śmierci stryja, 2 kwietnia 1933 r., objął po nim tytuł maharadży Nawanagaru. Był przewodniczącym Izby Książąt Indyjskich. W czasie II wojny światowej zasiadał w Radzie Wojennej w Londynie (Imperial War Cabinet) oraz reprezentował Indie w składzie Rady Wojennej Pacyfiku. Po wojnie został delegatem niepodległych Indii w ONZ, gdzie sprawował funkcję zastępcy indyjskiej delegacji, był też m.in. przewodniczącym Trybunału Administracyjnego ONZ (1950-1951).

Między obiema wojnami spotkał w Szwajcarii Ignacego Jana Paderewskiego, który był tam jego sąsiadem i sporo mu o Polsce opowiedział. Znał też gen. Władysława Sikorskiego, a jego ulubioną polską książką byli „Chłopi” Reymonta, którą przeczytał w języku angielskim.

W 1941 r. w wyniku porozumienia Sikorski-Majski, gen. Anders sformował na terenie Związku Sowieckiego armię, która przez Syberię, Indie, Bliski Wschód i Afrykę przebyła szlak do Europy. Z Syberii wyruszyły też dzieci i kobiety. Dzięki maharadży schronienie i bezpieczny przystanek w Indiach zyskało 650 najmłodszych (Indie przyjęły wówczas 5.500 polskich uchodźców). W Bachladi, niedaleko swojej rezydencji, specjalnie dla nich wybudował osiedle. Polskie dzieci miały tam zapewnione wyżywienie, ubranie, edukację i opiekę lekarską. W ciągu 4 lat wojny przez wioskę przewinęło się prawie 1000 dzieciaków, które dzięki niemu odzyskały utracone dzieciństwo.

Dobry maharadża, bo tak nazywały go polskie dzieci, powiedział do nich: – Nie uważajcie się za sieroty. Jesteście teraz Nawanagaryjczykami, ja jestem Bapu, ojciec wszystkich mieszkańców Nawanagaru, w tym również i wasz. Później, by uchronić swych polskich podopiecznych przed deportacją do komunistycznej Polski, wszystkich ich adoptował.

Po stryju nazywał się Digvijaysinhji Ranjitsinhji Jadeja. 18 września minie 130 rocznica jego urodzin i to o nim, i o dzieciach, które uratował będzie spektakl z hinduską muzyką, tańcem, i prezentacjami multimedialnymi. Na Dużej Scenie Konińskiego Centrum Kultury zobaczymy m.in. Apekshę Niranjan, tancerkę, choreografkę i aktorkę filmową. Wnuczkę polskiej dziewczynki – Wandy Nowickiej, która w czasie wojny znalazła schronienie w wiosce dobrego Bapu.

Widowisko rozpocznie się 29 kwietnia o godz. 17.00. Bezpłatne wejściówki można już odbierać w kasie przy pl. Niepodległości 1.