Jubileuszu nie będzie. FUGO (dawniej KZN) przechodzi do historii

Od dwóch miesięcy wiadomo już, że Fabryka Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego w Koninie nie doczeka jubileuszu 60-lecia. To dobry moment, że jeszcze raz przypomnieć historię tego zakładu.

Zanim konińska kopalnia podjęła decyzję o wybudowaniu Głównych Warsztatów Naprawczych (na fot. 1 hale warsztatowe z charakterystycznym dachem), każda odkrywka miała własną szopę, barak czy też halę, w których przeprowadzono bieżące naprawy i remonty koparek, wagonów i lokomotyw oraz innych pomniejszych maszyn i ich części.

Koparki jak wieżowce

Pierwszy z nich - warsztat przy odkrywce Glinka, jak mówiono wówczas na pierwsze pole odkrywki Morzysław - znajdował się w pobliżu miejsca, gdzie dzisiaj stoi pomnik kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Co jakiś czas warsztat zmieniał miejsce, podążając za przesuwającym się frontem roboczym, żeby zaplecze naprawcze było bliżej maszyn. Podobnie działo się na odkrywce Niesłusz i początkowo na Gosławicach. Co takiego się stało, że podjęto decyzję o na budowie ogromnych Głównych Warsztatów Naprawczych Kopalni Węgla Brunatnego?

Odpowiedzi jest, jak się okazuje, kilka. Zacznijmy od tego, że to właśnie na Gosławicach pojawiły się wielkie maszyny podstawowe, przy których jedyna do tej pory wieloczerpakowa koparka Wiesław, wydawała się mikrusem. Naprawianie i remontowanie ich w małych warsztacikach byłoby jak rozbieranie wiaduktu Briańskiego młotkiem. Poza tym równocześnie z budową GWN, pod Turkiem powstawała nowa kopalnia węgla brunatnego, w której również pracowały wielkie koparki i zwałowarki, potrzebujące napraw, remontów i części zamiennych.

Konińskie Zakłady Naprawcze

Inwestycję rozpoczęto w 1958 roku, we wrześniu 1961 roku oddano do użytku halę remontową (fot. 2), a od 1 stycznia następnego roku Główne Warsztaty Naprawcze (GWN) Kopalni Węgla Brunatnego Konin oficjalnie rozpoczęły działalność. Jak sama nazwa wskazuje, były one wtedy częścią konińskiego zakładu wydobywczego. Remontowano w nich koparki, wagony, przesuwnice torów, urządzenia elek­tryczne, regenerowano szybko zużywające się czę­ści, a kiedy w 1963 r. uruchomiono odlewnię staliwa i żeliwa, produkowano także odlewy.

W styczniu 1966 roku Główne Warsztaty Naprawcze, których dyrektorem od początku był Wiktor Warchał, zostały przekształcone w samodzielne przedsiębiorstwo pod nazwą Konińskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węgla Brunatnego - w skrócie KZN PWB.