Niebanalne cedry ozdobą ogrodu

Jak wiadomo w każdym, prawdziwym ogrodzie nie może zabraknąć drzewa. Zazwyczaj wybieramy kolony, buki, świerki czy sosny w przeróżnych odmianach. Dla Tych spragnionych egzotyki i czegoś nowego strzałem w dziesiątkę może okazać się cedr (Cedrus). Wielu ogrodników amatorów zniechęca się do uprawy tego pięknego drzewa, jednak posadzone na odpowiednim stanowisku i otoczone opieką dają sobie radę w naszym klimacie.

W naturze występują dwa gatunki cedrów, cedr libański (Cedrus libani) oraz cedr himalajski (Cedrus deodara). Cedr libański jest zdecydowanie popularniejszy w uprawie. Rośnie dość wolno, wysokość docelowa w naszych warunkach wynosi 15-20 m. Korona jest bardzo podobna do modrzewia z tą różnicą, iż cedr jest drzewem zimozielonym i nie gubi igieł. Igły są sztywne i kłujące, efektownie zebrane na pędach w duże pęki po 30-60 sztuk.

Ceniony jest głównie za malowniczy pokrój, ale również za szyszki, które są grube, mięsiste, osiągające długość około 10 cm. Po kwitnieniu dumnie sterczą na pędach, stanowiąc dodatkową ozdobę. Najbardziej znaną odmianą jest ‘Glauca Pendula’ o niebieskich igłach i przewisających pędach. Często spotykanym u nas podgatunkiem cedru libańskiego, jest tak zwany cedr atlaski (Cedrus libani subsp. atlantica). Początkowo rośnie szybciej od gatunku. Jego młode okazy nie wyglądają zbyt atrakcyjnie, a swą pełną dekoracyjność osiągają po około 20 latach.

W centrach ogrodniczych możemy spotkać głównie odmiany karłowe lub o pokroju płaczącym. Wymienione rośliny wymagają słonecznych stanowisk, o zdecydowanie przepuszczalnym podłożu. Ze względu na swoje pochodzenie są wrażliwe na mróz. Najlepiej czują się sadzone w zachodniej oraz południowej części kraju. Tolerują temperatury do około -25 °C. Do uprawy wybieramy miejsca osłonięte od wiatrów, zaciszne, a młode rośliny okrywamy.

Drugim gatunkiem jest cedr himalajski. Tak jak cedr libański w naszych warunkach dorasta do 15-20 m wysokości. Pędy wyrastają prostopadle do pnia zwieszając się ku dołowi sprawiając niesamowicie urokliwe wrażenie. Miękkie i cienkie igły z niebieskawym nalotem, są zebrane po 15-30 sztuk w pęczki. Rośnie najszybciej z wymienionych cedrów. Wymaga dość dużo przestrzeni, nasłonecznionego stanowiska oraz mocno zdrenowanego podłoża. Podobno jest najmniej mrozoodporny, jednak jego odmiana ‘Karl Fuchs’ bardzo dobrze radzi sobie przy większych mrozach, ponadto ma piękne niebieskie zabarwienie igieł.

Cedry można polecić miłośnikom niebanalnych roślin. Są bardzo efektownymi roślinami, które najlepiej prezentują się sadzone jako solitery. Sadzenie ich w większych grupach mieszanych może sprawić, że zatracą swój urok. Ich przepiękny pokrój o malowniczych pędach zdecydowanie może stanowić główną ozdobę przydomowego ogrodu.

Więcej informacji o cedrach i innych dużych roślinach na stronach https://polskiesolitery.pl/duze-rosliny-xxl-48

Opracowanie: PolskieSolitery.pl