Handpan zmienił jego życie. Koninianin oczarował grą znanego muzyka

Nie zna nut i nigdy nie przypuszczałby, że będzie artystą. Handpan znalazł go w dojrzałym wieku i już nie wyobraża sobie życia bez niego. – No, kocham ten instrument – mówi Bartosz Robakowski z Konina. Grającego zaledwie od 2,5 roku muzyka zauważył Tomasz Torres z zespołu „Afromental” i dziś są kolegami.

Bartek Robakowski na co dzień pracuje w sklepie meblowym. Jest mężem i ojcem dwóch młodych mężczyzn. Do niedawna nic poza rodziną go nie pochłaniało, dopóki nie wziął w swoje ręce tzw. „żółwia”, zwanego też „ufo”.

– Handpan to taka jakby ręczna patelnia. Jest najmłodszym instrumentem perkusyjnym, bo został wynaleziony w 2000 roku w Szwajcarii. Chodziło o stworzenie czegoś kompaktowego, co można wziąć ze sobą i pójść w teren sobie pograć. No i wyszło coś, co brzmi po prostu mistycznie. – opowiada Robakowski.

Koninianin zainteresował się handpanem będąc za granicą, ale kiedy sprawdził w internecie jego cenę, zrezygnował.

– Zbliżały się moje 40. urodziny. Z Irlandii przyleciał mój przyjaciel i mówi: „Stary, kupiłem sobie handpan.” Przyszedł z nim do mnie i stało się coś takiego, że powiedziałem mu: „Chyba ci już go nie oddam.” – mówi Bartek Robakowski. – Wszyscy w rodzinie wiedzieli, że się „zajarałem”. Zrzucili się, dołożyliśmy trochę i na 40-tkę odkupiłem ten instrument od kumpla. No i tak sobie zacząłem „dzwonić” w pokoju. Oszalałem na tym punkcie! Po pracy zamykałem się w pokoju i mnie nie było – dodaje.

Muzyka amatora zainteresowała prostota i brzmienie instrumentu. Podkreśla, że nie spodziewał się, by kawałek blachy wydawał tak niesamowite dźwięki. Chociaż nie zna nut, to nauczył się grać z serca. Rodzina podsunęła mu pomysł nagrywania filmów i wrzucania ich do internetu.

– No i tak mnie namówili, że wrzuciłem pierwszy filmik i właśnie Tomek (Torres - od red.) do mnie napisał z pytaniem, co to za skala – wspomina koninianin. – Okazało się, że on i inni, najlepsi w Polsce muzycy handpanowi mają grupę w internecie. Zaczęli się dopytywać, ile gram, że jak na taki krótki okres, to bardzo fajnie i że trzeba to pielęgnować. Stwierdziłem, że skoro fajnie mi to wychodzi, to idziemy dalej – dodaje.

Dwa lata temu wybrał się na pierwszy festiwal handpanowy do Krakowa. Tam spotkał się z Tomkiem Torresem, który otworzył internetowy sklep muzyczny i razem z nim jeździł po różnych imprezach.

– Sprzedawaliśmy instrumenty, staraliśmy się tę zajawkę gdzieś tam szerzyć i ta nasza znajomość się rozwinęła – mówi Bartek Robakowski. – Tomek na jednym z festiwali zrobił rzecz, która mnie rozbiła i do dzisiaj mam ciarki, jak to sobie przypomnę. On ma taką zasadę, że nie daje ludziom swoich instrumentów. Rozumiem to, bo one nie są tanie. No i na tym festiwalu wyszedł do mnie i mówi: „Masz, zasłużyłeś” i położył mi swojego handpana na kolanach. Trząsłem się cały i pomyślałem sobie wtedy: „Jezu, obok mnie siedzi najlepszy maker w Polsce, Tomek Torres daje swój instrument kolesiowi z Konina, który pół roku temu nie umiał nic.” To była taka ekscytacja – dodaje.

Perkusista „Afromental” odradził też muzykowi z Konina uczenia się nut.

– On mówi: „Wiesz co, na razie tego nie rób, bo zaczniesz się blokować, zaczniesz się uczyć grać technicznie, a masz swoje flow, które jest jakoś tam rozpoznawalne, i tym się w ogóle nie przejmuj.” Kiedyś wrzuciłem filmik i napisałem do chłopaków: „Sorry, niedługo nauczę się grać równo.” No i jeden z lepszych artystów napisał do mnie: „To jak się nauczysz, to daj znać, czy warto, bo ja też gram nierówno i twierdzę, że tak jest najlepiej. Bo to grasz z serducha, a nie po prostu mechanicznie odtwarzasz utwór z nut.” – mówi Robakowski.

Teraz koninianin gra koncerty na festiwalach handpanowych, współpracuje ze studiami jogi, a jakiś czas temu zagrał w Domu „Pomiędzy” charytatywnie na rzecz powodzian. Nie ma planów na to, co dalej.

– Nie spieszy mi się z niczym. Jak skończyłem te 40 lat, to potrzebowałem czegoś swojego. Zawsze byłem sportowy, ale okazało się, że sport mnie nie do końca lubi. Znalazłem handpan i zostawiam to tak, niech się samo toczy. Od kiedy gram, dzieją się tak piękne rzeczy, że nie ma co przyspieszać, kombinować cokolwiek. Nie ma sensu, wydaje mi się – mówi Bartek Robakowski. – Ten instrument mnie zmienił jako człowieka. Bardzo mnie uwrażliwił na wszystko dookoła. Zrobiłem się o wiele spokojniejszy. Wyciszyłem się i bardzo zaczęło mi to odpowiadać. Jest taki pęd, że w pewnym momencie zapominasz o sobie i o tym, co jest w życiu ważne, a on mi przypomniał i to jest takie „zatrzymaj się na chwilę”. Bierzesz go na kolana i tracisz poczucie czasu – dodaje.

Tak się stało, kiedy pan Bartek grał w pokoju po godz. 22:00 i żona przypomniała mu, że w bloku obowiązuje cisza nocna. Kiedy muzyka ucichła, sąsiedzi zadzwonili z prośbą, żeby jeszcze nie kończył, bo nie mogą zasnąć. Dlatego, jak podkreśla muzyk, mistyczny dźwięk wywołuje tylko pozytywne emocje. Jego intuicyjność pozwala nie tylko grać, ale też puszczać wodze wyobraźni.